Rock alternativu | ||
---|---|---|
[editar datos en Wikidata] |
Rock alternativu | |
---|---|
Oríxenes musicales: | |
Oríxenes culturales: | Entamos a mediaos de los 1980, Reinu Xuníu y Estaos Xuníos d'América |
Preseos comunes: | Voz, guitarra llétrica, baxu llétricu, batería, tecláu, sintetizador |
Popularidá: | Baxa y "underground" nun principiu pero Bien alta dende los años 1990 hasta l'actualidá, sobremanera nos sos llugares d'orixe (Reinu Xuníu y Estaos Xuníos) |
Derivaos: | Nu metal |
Subxéneros | |
Fusiones | |
Escenes rexonales | |
El rock alternativu ye un xéneru musical que nació nos años 80 y que munches vegaes utiliza música compuesta por soníos y elementos musicales non tradicionales, apegándose a la llamada cultura underground (esto ye, un xéneru antipopular, anticomercial y contrariu a los estilos común y popular). Algamó les sos mayores cuotes de maduror y popularidá nos años 90, según a tolos subxéneros que surdieron a partir d'él dende entós.
El términu "alternativu" acuñar pa describir una nueva y distinta forma de faer "rock", estilu que comúnmente ta acomuñáu a ser bien masivu y d'alta popularidá al igual que'l pop; ente que esti nuevu xéneru nun ponía la énfasis nel ésitu o les ventes, sinón que casi al contrariu, con un soníu menos melódicu que se movía ente pequeños chigres, pubs o clubes del circuitu underground (esto ye, que nun s'afaíen a la música mainstream de la dómina.[1]); tamién, nun se valíen de la radio pa popularizase, sinón que más bien del "boca a boca"; otra carauterística común d'estos artistes o grupos yera que grababen los sos álbumes en discográfiques independientes. Ente los diversos xéneros que surdieron na escena independiente, cabo destacar el shoegazing, el noise rock, el grunge, el britpop o'l indie rock, ente munchos otros. Estos estilos tienen de mancomún l'heriedu del espíritu del punk y de los xéneros que surdieron a partir d'él.[2]
Anque la denominación fai referencia al rock, dalgunos de los subxéneros que engloba tamién reciben la influencia d'otros estilos como'l folk, o'l jazz ente otros. N'ocasiones el términu emplegóse equivocadamente a partir de los 90 como una espresión comodín pa denominar, paradóxicamente, al rock polo xeneral.[3][4]
Mientres los 80, l'ésitu comercial de dellos grupos de rock alternativu que nun abandonaron los sos planteamientos orixinales como Sonic Youth, R.E.M. o The Cure, supunxo que nun se diera tanta importancia a grabar pa una discográfica independiente o tener ésitu namái en circuitos underground, como a ser una alternativa a la música comercial.
Nos 90, amás de la maduración y la profundización del xéneru, dellos subxéneros algamaron el torno ésitu popular, de la mano de soníos más comerciales, como'l grunge nos Estaos Xuníos y el britpop nel Reinu Xuníu. Otru enclín que se consolida a partir d'esta década, particularmente nos países llatinos d'Europa y América, ye'l rock mestizu, con grupos como Mano Negra.
Ente los álbumes de rock alternativu más allabaos pola crítica atópense OK Computer (que tamién ye consideráu como unu de los meyores álbumes de tolos tiempos)[5][6] y The Bends de Radiohead,,[7][8] Siamese Dream de Smashing Pumpkins, Grace de Jeff Buckley,[9] Blood Sugar Sex Magik de Red Hot Chili Peppers, Out of Time de R.E.M., Ten de Pearl Jam y (What's the Story) Morning Glory? d'Oasis. En volume de ventes, el más esitosu ye l'álbum de grunge Nevermind de Nirvana, con más de 30 millones de copies.[10]